Typisch Surinaams?

Nammeste!

Aangezien ik nog steeds in de stad ben, toch nog even een blog over wat ik opvallend vind hier in Suriname. Er zijn namelijk een heleboel woorden en uitdrukkingen/stopzinnetjes die ik ken en begrijp, maar toch niet gebruik of aan moet wennen. Zo zegt iedereen hier na iedere zin “Toch?”. In het begin ging ik daar serieus op in, omdat ik dacht dat het echt een vraag was. Nu, bijna acht weken later, gebruik ik het zelf schijnbaar ook af en toe. (Zegt de buurvrouw, want ik heb niet in de gaten, haha!). Hieronder een opsomming van andere “rare” dingen:

* Als ik hier om een handdoek vraag, krijg ik een kleine die wij in de keuken gebruiken. Wil ik een grote om me na het douchen mee af te drogen, dan moet ik om een baddoek vragen.
* Douchen wordt overigens geen douchen genoemd, maar baden.
* Als iemand vraagt of ik mee ga wandelen, vraag ik tegenwoordig of we met de auto gaan of te voet (Surinaams of Nederlands).
* ‘Een dagje eruit gaan’ heet hier ‘een dagje gaan zwieren’.
* “Dus dat!”: Ik versta de helft van de tijd “Tis dat?” en dat levert vreemde gesprekken op, haha. De enige Nederlander die ik dit wel eens hoor zeggen is Carmen. Hebben de Amsterdammers het van de Surinamers overgenomen?
* “Alles lekker?” Ook een uitspraak die ik de eerste keren even navroeg. Niet omdat ik het niet snapte, maar omdat ik dacht dat ik het verkeerd verstaan had...
* “Geniet ze!” en “Heb je genoten?”. Heel duidelijk, maar ik heb het nog nooit eerder gehoord.
* Toen de buurvrouw me vroeg of ik nog kannetjes moest kopen om uit te drinken in het binnenland, dacht ik: Bekers of glazen zijn groot genoeg hoor. Tot ze met bekers aan kwam lopen en dat hier dus anders blijkt te heten.
* Toeteren: Op straat wordt om de haverklap getoeterd. Om de aandacht te trekken van iemand. Omdat ze voorbij willen. Omdat ze vinden dat je in de weg fietst/loopt (zelfs als er geen tegenliggers komen en je aan de kant van de weg loopt, toeteren ze. Stel je voor dat ze vaart moeten minderen). Omdat iemand voorgaat terwijl ze dat niet willen. Of juist om iemand te bedanken die je voor laat. Ik vond dat maar raar en heb serieus aan iemand gevraagd, waarom hij eigenlijk toeterde. Het antwoord was: “Om te bedanken, toch.” Tja, in Nederland steken we dan een hand op, maar in een land waar het merendeel van de auto’s getinte ruiten heeft, heeft dat natuurlijk geen zin...
(Ze rijden overigens ook vaak met het raam open, dus in principe zou het wel kunnen, maar het wordt hier niet zo vaak gebruikt.)
* Toen een kennis zijn dochter aan mij wilde voorstellen, ontstond het volgende gesprek tussen hem en zijn dochter:
Hij: “Kom je je even voorstellen?”
Kind: “Wat moet ik komen doen?”
Hij: “Je voorstellen: Zeggen hoe je heet.”
Kind: “Ooo, kennismaken!”
* “Laura, wat wil je drinken? Stroop?”
Ik: “Stroop? Dat doe ik op mijn pannenkoek hoor...”
Bleek het ranja te zijn. Vervolgens kreeg ik kolasmaak. Nee, geen cola, maar kola: vruchten.
* Vraag ik aan mijn buurvrouw: “Zie ik eruit?” Zegt ze: “Nee.” Ik wil meteen in de spiegel haar en make-up gaan checken, zegt ze er achteraan: “Je ziet er goed uit.” Blijkt dat ze dat hier vragen als het niet goed is.

Nog iets anders wat mij opvalt: Je hebt hier voor alles een drive thru. Niet alleen voor fastfood, maar ook om te pinnen of om geld te wisselen (Euro’s en SRD’s). Zelfs tanken is een soort van drive thru, want iedereen blijft in de auto zitten en de auto wordt getankt: Bij iedere pomp zit iemand die dat voor je doet. (“Is dat in Nederland niet dan? Dan zou ik echt een probleem hebben, want ik heb geen idee hoe ik moet tanken!”) Nou vond ik dit al heel wat en best wel luxe: Je auto niet uit hoeven komen voor tanken en pinnen. Maar ook als je mee wilt doen aan de lotto hoef je je auto niet meer uit te komen. Je raadt het al... ook daarvoor hebben ze een drive thru.

En, niet typisch Surinaams, maar wel iets waar ik niet zo goed tegen kan: Plastic zakken. In Australië en Zuid-Afrika zag ik het ook al: Overal krijg je een plastic zak voor. Zelfs als je alleen een brood of een zak chips gaat kopen wordt dit nog in een plastic zak gedaan. Zonde van het plastic, want het past ook gewoon in mijn tas. De Chinees op de straat weet dit inmiddels en doet voor mij al niks meer in zakken, haha!

Woensdag ga ik eindelijk echt naar Palemeu. Ja, nu echt! Ik heb zelfs mijn ticket al, haha! Ga ik Michelle nog in de stad zien, want die komt zondagavond aan. Dat had ik twee maanden geleden niet verwacht.
Ik ga lesgeven in groep 5. Het is een groepje van negen kinderen en ze hebben afgelopen jaar (bijna) geen les gehad als ik het goed begrepen heb. Werk aan de winkel dus. Maar ik kijk er naar uit! Eindelijk doen waarvoor ik gekomen ben.

In november kom ik zeer waarschijnlijk een dagje terug naar de stad voor een training over een methode. Of dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren moet ik allemaal nog zien. Na vier weken wachten en uitstellen heb ik er niet zo heel veel vertrouwen meer in, maar je weet nooit... Misschien krijgen jullie voor de kerst nog een update over hoe het binnenland en de school mij bevallen, haha!

Bigi Brasa, Laura